کد مطلب:25714 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:17

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

آيا كتاب هاي مربوط به احكام و امور زندگاني پيامبران كم است يا توجه زيادي به معرفي اين كتاب ها نشده است.

با توجه به اهميت موضوع و تأثيري كه آگاهي از تاريخ انبيا و مبارزات آنان ، نيز آشنايي با اخلاق فردي و اجتماعي آنان در زندگي بشر مي گذارد، جاي فعاليت و تحقيقات گسترده اي وجود دارد اما از اين جهت كتاب جامع و مستقل به زبان فارسي كم نوشته شده، در ترويج و معرفي آن اقدام شايسته صورت نگرفته است.

با مطالعه تاريخ اديان و مذاهب و قصص انبيا مي توان علاوه بر فراگيري درس شهامت، شجاعت، ايثار و از خودگذشتگي ، با احكام و مقررات ديني، و مسايل اخلاقي و تربيتي آشنا شد.

حكايات و قصه هاي زندگي پيامبران وامت ها بخش وسيعي از آيات قرآن را به خود اختصاص داده است.

تفاسير و آثار بر جاي مانده از زندگي پيامبران نيز تا حدي وجود دارد.

اگر مجموع كتاب هايي كه دانشمندان اسلامي به زبان هاي مختلف در مورد انبيا نوشته اند، در يك جا گرداوري شود، كتابخانه عظيمي تشكيل مي شود.(1)

كافي است در اين مورد به كتاب كشف الظنون چلبي و الذريعه حاج آقا بزرگ تهراني مراجعه كنيم.

اقاي غلامرضا عرفانيان در مقدمه اي كه بر كتاب قصص الانبيا، قطب الدين راوندي نوشته، 174 كتاب را كه در خصوص زندگي انبياء نوشته شده نام مي برد.

آقاي مبلغي آباداني مي نويسد: دانشمندان اسلامي از قرن سوم هجري تاكنون صدها اثر ارزشمند درباره تاريخ اديان و مذاهب از خود به يادگار گذاشته اند.

وي در مقدمه كتاب تاريخ اديان و مذاهب جهان چهل و پنج كتاب را كه در خصوص تاريخ اديان نوشته شده است، نام مي برد. در عين حال اكثر كتاب ها به زبان غير فارسي و برخي را غير مسلمانان نوشته اند.

در پايان جهت آگاهي ، چند كتاب كه به زبان فارسي نوشته شده است ، معرفي مي شود:

أ ) تاريخ اديان و مذاهب:

1 - اسلام و عقايد و آْراي بشري،علامه يحيي نوري

2 -اديان بزرگ جهان،استاد هاشم رضي

3 - تاريخ شناخت اديان،دكتر علي شريعتي

4 - بررسي مذاهب و اديان،استاد آل اسحاق

5 - بررسي عقايد و اديان،استاد مصطفي نوراني

ب) قصص انبيا:

1 - قصص قرآن يا فرهنگ قرآن، صدرالدين بلاغي

2 - قصص قرآن يا تاريخ انبيا،سيد هاشم رسولي محلاتي

3 - تحفةالانبيا،سيد نعمت الله جزايري

4 - زندگاني پيامبران، منوچهر مطيعي

5 - قصص قرآن،استاد صحفي

پي نوشت ها :

1 - جعفر سبحاني ، منشور جاويد، ج11، ص 5 و 6 .